In this article we examine the figure of the military engineer, geometer,
architect Pierre Rico de Tirregaille (Tirrgaille, French Pierre Ricaud de Tirregaille, Ricaud
(Ricaut, Ryko) Pierre de Tirregaille (Tirgaille)). The years of his activity (about 1725 - after
1772) are relatively well known to researchers. But his biography remains unknown, except
for the period of activity in the Commonwealth. Analysis of the results of previous research
has shown that scientific research has been conducted in several areas. The first area
includes research on biographical information about the architect. The second area
includes studies on various projects that Pierre Rico de Tirregail commissioned.
Manuscripts and graphics are important sources for finding out about Pierre Rico de
Tirregail and his design work. They are stored in the archives of Warsaw, Krakow, the
National Heritage Institute in Warsaw and the National Library of France in Paris.
Pierre Ricaud de Tirregaille was born around 1725 in a French noble family in the
district of Tiregale in Provence. His professional education was improved in Barcelona
under the guidance of engineer Francis Ricode de Tierreagil. In the territory of the Polish–
Lithuanian Commonwealth he worked from 1752 to 1762. We distinguish three periods in
the activity of the architect: I - Warsaw (1752–1757), II - Lviv (1757–1760) and III -
Warsaw (1760–1762). Most orders were received by the architect from several magnate
families: Branicki, Potocki, Mniszeck, and others. The first mention of Pierre Rico de
Tirregail's stay in the Polish-Lithuanian Commonwealth dates back to 1752, when he
received the rank of lieutenant in the infantry regiment of the Grand Crown Hetman Jan
Kliment Branicki (1689–1771). In the architect's portfolio were included: the project and
management of installation works on the water supply of the garden and menagerie in the
city of Bialystok, the project of the palace with a garden in the city of Krystynopol, the
palace in the village Pespa, a project of the Palace Chatsky-Felinsky in Lviv, a project for
the modernization of the palace for Anthony Bielsky. Probably, the palace garden for the
Greek Catholic Metropolitans in Lviv and the palace with a garden in Krakovets are his
work as well. Pierre Ricaud de Tirregaille also made a detailed plan of the city of Warsaw
on a scale of 1:1000 between 1762–1763. After an eleven-year stay in Poland, Pierre Rico
de Tirregail moved to Berlin. In Berlin, he received a position in the military engineering
corps and a position as a teacher at the court of King Frederick II of Prussia. In 1772, in
Potsdam, he published a numismatic treatise devoted to Rossian medals of the eighteenth
century.
Aftanazy, R., 1996. Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Vol. 8:
Wojewodztwo ruskie: Ziemia Przemyska i Sanocka. Wrocław.
Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie. Sigillata 27.
Archiwum Narodowe w Krakowie. Plan pałacu Franciszka Salezego Potockiego wojewody
kijowskiego w Krystynopolu oraz pałacyku w Perespie. Archiwum Potockich w Krzeszowic. – Sign.
3137. 29/635/0/14/3137.
Archiwum Roskie, 1757. Sygn. XVIII/34 (6 листів Р. Тіррегайля до Я. Браніцького від l.
1752–62), sygn. XXXIV/29 (лист Р. Тіррегайля до Я. Клемма від 1757).
Begründet, von U. T. und Becker, F., 1938. Allgemeines Lexikon der Bildenden Künstler von
der Antike bis zur Gegenwart, Band 32: Stephens–Theodotos. E. A. Seemann. – Leipzig.
Bibliothèque nationale de France. Cabinet des Estampes. – Vc. 350. – 4. K–O.
Bibliothèque nationale de France. Département des estampes et de la photographie. Cabinet
des Estampes. – Vc. 350. Т. 7.
Bibliotheque nationale de France. Paris. Pierre Ricaud de Tirregaille. Palais de Cracoviec
apparteneant a m. le Cte. Cettner du Cote de l’Entree. – Sign. – R 14550.
Bogdanowski, J., 2000. Polskie ogrody ozdobne. Warszawa: Arkady.
Ciołek, G. i Plapis, W., 1968. Materiały do słownika twórców ogrodów polskich. Warszawa.
Ciołek, G., 1954. Ogrody polskie. Warszawa.
Ciołek. G., 1955. Zarys historii kompozycji ogrodowej w Polsce. Łodz–Warszawa.
Czernecki, J., 1939. Mały król na Rusi i jego stolica Krystynopol. Kraków.
Hornung, Z., 1959. Na śladach działalności artystów francuskich w Polsce. Teka Kom. Hist.
Sztuki. T.1.
Kosacka, D., 1970. Plany Warszawy XVII i XVIII w. w zbiorach polskich. Katalog.
Warszawa.
Kowalczyk, J., 1977, «Goût français» po warszawsku. Warszawskie pałace rokokowe na
planie Ricaud de Tirregaille’a. Architektura, R. 31. Nr. 1–2.
Kowalczyk, J., 1981. Wędrówka po pałacach rokokowych z panem Ricaud. Jesteśmy w
Warszawie. Miasto dawne i nowe. Т. 1. Warszawa: PIW.
Kowalczyk, J., 1988, Pierre Ricaud de Tirregaille — architekt ogrodów i pałaców. Kwartalnik
Architektury i Urbanistyki, 33. Z. 4.
Kowalczyk, J., 1988-1989. Ricaud de Tirregaille Pierre. Polski Słownik Biograficzny, T.
XXXI. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź : Zakład Narodowy Imienia
Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk,.
Kriegsarchiv des Österreichischen Staatsarchivs in Wien., 1763-1787. Josephinische
Landesaufnahme, – B IX a 390.
Łoza, S., 1931. Architekci i budowniczowie w Polsce. Słownik architektów i budowniczych
Polaków oraz cudzoziemców w Polsce pracujących. Wydanie drugie, uzupełnione. Warszawa:
Wydawnictwo Kasy im. Mianowskiego, Instytutu Popierania nauki, Palac Staszica.
Majdecki, L., 2008. Historia Ogrodów. T. 1: Od starożytności po Barok. Warszawa:
Wydawnictwo naukowe PNW, s.419–420.
Mańkowski, T., 1932. Lwowskie kościoły barokowe. Prace sekcyi historyi sztuki i kultury
Towarzystwa Nauk we Lwowie, T. 2, Zesz. 2.
Mańkowski, T., 1948. Architekt Pierre Ricaud de Tirregaille. Rocznik Zakładu Narodowego
im. Ossolińskich. T. 3.
Morelowski, M., 1959. Pierre Ricaud de Tirregaille. Francastel P. Les architectes célèbres.
T. II.
Narodowy Instytut Dziedzictwa w Warszawie (Ośrodek Dokumentacji Zabytków w
Warszawie). – Текі Jana Glinki.
Olszewicz, B., 1932. Kartografia polska XVIII wieku. Polski Przegl. Kartogr. – R. 10: Nr.
38–39.
Ricaud de Tirregaille, P., 1867. Encyklopedyja powszechna, T.25. Warszawa.
Ross, J., 1970. Pałacyk w Perespie. Rokoko. Studia nad sztuką 1 połowy XVIII w. Warszawa.
Świeykowski, E., 1907-1912. Plany zamku Franciszka Salezego Potockiego wojewody
kijowskiego w Krystynopolu nad Bugiem w powiecie sokalskim. Spraw. Kom. do Badań Hist.
Sztuki w Polsce, T.8, Kraków.
Wątroba, P., 2016. Le palais d’Ignacy Сetner a Krakowiec Et son architecte Pierre Ricaud de
Tirregaille nouvelles constatations et hypotheses. Studia z historii sztuki ofiarowane profesorowi
Janowi Ostrowskiemu. Kraków, 2016.
Żyłko, E., 1955. Mecenat artystyczny Jana Klemensa Branickiego hetmana wielkiego
koronnego. Warszawa.
Hrynyk, H. and Yarosh-Zamoysʹka, O., 2000. Krystynopilʹ (1692–1951). Chervonohrad.
Kovalʹchyk, YE., 1991. Late Baroque magnate residences in Volyn and Lviv region.
Ukrayinsʹke baroko ta yevropeysʹkyy kontekst. Kyyiv : Naukova dumka.
Vuytsyk, V. S., 2003. Lviv baroque palaces. Palats Bilʹsʹkykh. Visnyk instytutu
«Ukrzakhidproektrestavratsiya», 13.